W Prudniku znajduje się zabytkowa willa, która przyciąga uwagę swoją architekturą i historią.
Ten urokliwy budynek zlokalizowany jest przy ulicy Nyskiej 2, gdzie historia i kultura splatają się w harmonijną całość.
Zapraszam do odkrywania tajemnic tej wyjątkowej willi, która jest nie tylko częścią lokalnej tradycji, ale również ważnym punktem na historycznej mapie Prudnika.
Historia
Willa została wzniesiona około 1882 roku, a aż do 1939 roku mieszkańcami był rodzinny klan Samuela Fränkla, a szczególnie jego wnukowie – Ernst Fränkla oraz Max Pinkus. W jej wnętrzach mieściła się także Biblioteka Śląska, która uznawana była za jedną z najważniejszych bibliotek zarówno w Niemczech, jak i Europie. Niestety, po zgonie Maxa Pinkusa w 1934 roku, cenny księgozbiór został rozprzedany, z najbardziej wartościowymi tomami trafiającymi do Państwowej Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu.
Niejednokrotnie budynek bywał odwiedzany przez bliskich przyjaciół Maxa Pinkusa. Do grona tych osób zaliczał się m.in. Hermann Stehr, który w willi napisał swoje opowiadanie „Lutnik” w 1926 roku, a także Gerhart Hauptmann, dla którego willa posłużyła jako inspiracja do stworzenia głównego domu bohatera w dramacie „Przed zachodem słońca”.
Po zakończeniu II wojny światowej, willa zaczęła funkcjonować jako zakładowe przedszkole, które służyło pracownikom ZPB „Frotex”. Dzisiaj jednak budynek pozostaje w rękach prywatnych właścicieli.
Nawiązania i odniesienia w kulturze
Willa, o której mowa, ma swoje miejsce w literaturze, jako symbol podziałów i historii. W powieści zatytułowanej „Lato umarłych snów” autorstwa Harry’ego Thürka, niemieckiego pisarza, ukazana jest kłopotliwa sytuacja Niemców w Prudniku tuż po zakończeniu II wojny światowej.
„Hirschke oglądał dom, olbrzymi budynek. Posiadał trzy piętra pełne dużych pokojów, rozległe korytarze, małe sale, dużą kuchnię w piwnicy, ogrzewanie oraz wiele nieużytkowanych pomieszczeń. […] Wszystko znajdowało się w opłakanym stanie. Od wyważonych drzwi, przez umyślnie powybijane okna, rozbite meble.”
Willa ta, nawiązując do lektury, w latach dwudziestych była własnością żydowskiego fabrykanta, który prowadził imponującą tkalnię. Z biegiem czasu, po przejęciu przez nowe gospodarzy, obiekt nie był właściwie wykorzystywany, przez co w ostatnich latach jego przeznaczenie zaczęło się zmieniać. Zamiast mieszkania, służył ona w części jako urząd katastralny i miejsce działalności urzędów skarbowych.
Korytarze oraz pokoje budynku były pokryte akta i formularze, które sięgały wysokości kostek. Na podłodze spoczywała historia finansów oraz szczegółowa ewidencja gruntów całego Prudnika, co podkreśla zaniedbanie i opuszczenie tego miejsca w kontekście jego dawnej świetności.
Przypisy
- Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30.09.2024 r.
- HarryH. Thürk HarryH., Lato umarłych snów, MarcinM. Domino (tłum.), Gliwice, Opole: Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej, s. 93, ISBN 978-83-63995-80-5.
- a b NetNews, Willa Ernsta Fränkla i Maxa Pinkusa - Zakres "Wille znanych ludzi" - Slezsko bez hranic [online], www.silesiatourism.com [dostęp 24.10.2018 r.] .
- Pinkus Max - Virtuelles Schtetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 24.10.2018 r.] (niem.).
Pozostałe obiekty w kategorii "Zabytki":
Willa rodziny Fränkel | Pałac Fipperów w Prudniku | Wieża Bramy Dolnej w Prudniku | Wieża WokaOceń: Willa przy ul. Nyskiej 2 w Prudniku